14 juni 2010: vertrek vanuit Borne. Pastoor van der Sman en de medereizigers voegen voor  vertrek naar het vliegveld 10 kilo kinderkleding toe aan de koffers en horloges en brillen die door parochianen geschonken zijn.

15 juni 2010: Aankomst op het vliegveld Bandaranaike, Negombo, Sri Lanka. Bij aankomst krijgt pastoor van der Sman 4 foto’s van een gezin met drie jonge kinderen die in de binnenlanden in een kar wonen en rondtrekken. Het is niet bekend waar zij precies verblijven.

Bezoek aan een familie in Jaelle, verzoek tot uitbouw van de zeer eenvoudige woning om goed zorg te kunnen bieden aan een gehandicapte zoon van 9 jaar. De kinderen krijgen kleding. Deze kleding is genaaid door een mevrouw uit Hengevelde. Zij maakt het hele jaar door kinderkleding van dunne zomerstoffen.

Bezoek aan een familie, de zoon kreeg in Nederland drie weken intensief Nederlandse les, dit voor het werk wat hij op Sri Lanka doet.

16 juni 2010: Tocht naar het zuiden. We komen door het gebied waar de Tsunami in 2004 een spoor van vernietiging heeft getrokken. De kuststreek is erdoor getekend. Kilometers lang zien we kompleet vernielde hutten, die voor woningen door gingen. We stoppen bij het Tsunami-monument om de slachtoffers te gedenken.

18 juni 2010:  Lange tocht naar Bandarawela. In de streek rondom Wallawe, waar het gezin, die met de kar rond trekken, zijn gesignaleerd, gaat pastoor van der Sman op zoek naar hen. De chauffeur, die Singalees spreekt, laat de foto’s in de jungle aan mensen zien. Een man herkent de mensen en hij geeft aan, waar ze wonen. Na een kleine 500 meter vinden wij een hut in deplorabele toestand, bananenblad en plastic als dak, boomstammetjes om het dak vast te houden, verroeste golfplaten als muren. Het gezin is er niet. Het lijkt de medereizigers een bijna onmogelijke opdracht, om in een land met 18 miljoen inwoners, dit gezin te kunnen vinden. Opnieuw doet de chauffeur navraag naar dit gezin aan mensen, die we in de jungle (De begroeiing is net zo hoog als de bus waarin we rijden...) treffen. Eén van hen vertelt over een dorp vlakbij, Wallawe, waar zij mogelijk naar toe zijn gegaan. Er is een soort feest in dat dorp. Wij rijden erheen. Langs de weg staan veel mensen. Pastoor van der Sman ziet ineens in een flits de kinderen zitten, achter de rijen mensen. Ze zitten op een kleedje langs de weg. De chauffeur stopt en we stappen allemaal uit. We lopen een stuk terug. De moeder speelt met haar drie jonge kinderen. De vader staat bij de kar. Pastoor van der Sman gaat in gesprek met de vader, via de chauffeur die vertaalt in het Singalees. De groepsleden brengen kleding voor de drie jonge meisjes en zonder woorden, maar met gebarentaal ontstaat contact met het gezin. De kinderen krijgen kleding. pastoor van der Sman regelt, dat de vader een bankrekening kan openen, voor financiële hulp uit Nederland, om dit gezin te helpen. De groepsleden zijn aangedaan, dat pastoor van der Sman dit gezin gevonden heeft...

Na aankomst in Bandarawela, bezoek aan het Senasuma Home voor ouderen. Dit ouderenhuis werd 27 jaar geleden als eerste ouderenhuis gebouwd door oud - voorzitter van de Stichting Tamme Smit en zijn vrouw Jet. Hun foto hangt in de hal van het ouderenhuis.

De groep wordt warm ontvangen door de ouderen en de Zusters die voor hen zorgen. Ouderenzorg kent Sri Lanka niet. Mensen uit de omgeving brengen in emmers eten, voor de mensen die er wonen. Later op de avond heeft pastoor van der Sman een bespreking over onderhoudswerkzaamheden, die gedaan moeten worden, om het huis in goede staat te houden.

Er is een bouwplan klaar om een grote vleugel naast het ouderenhuis te bouwen voor een nieuwe groep ouderen, zodat zij niet meer op straat hoeven te leven.

19 juni: Treinreis door de bergen van Bandarawela naar Nanu Oya. In de bergen wonen mensen in zeer armoedige omstandigheden. Theepluksters werken hele dagen in de zinderende hitte, op de theeplantages die op de hellingen van de bergen zijn aangelegd.

Nawalapityia: Bezoek aan Rose Virginie Home, het kindertehuis voor meisjes, wat door Bouwonderneming Oude Wolbers werd gerealiseerd, met steun van veel sponsoren. Het huis is prachtig gebouwd en de meisjes hebben nu een veilige woonomgeving, waar zij kunnen opgroeien en waar zij kunnen studeren. De kinderen begroeten pastoor van der Sman met de groep uit Nederland met liedjes. Ze maken allemaal een opgewekte indruk. Het gaat goed met hen.

20 juni: Familiedag. Een grote groep families komen. Zij krijgen financiële hulp van gezinnen in Nederland, voor de eerste levensbehoeften. Om beurten komen zij aan de tafel, waar pastoor van der Sman met een aantal bestuursleden uit Sri Lanka zelf, heeft plaats genomen. Zij leggen hun problemen/ vragen voor. Ook de bankgegevens worden besproken, en voor dringende zaken wordt extra hulp gevraagd. Dit zal besproken worden in de beide besturen in Sri Lanka en Nederland. Alle mensen krijgen een maaltijd. De gezinnen die het verst weg wonen, worden het eerst aan tafel genodigd, zodat zij op tijd de terugreis kunnen aanvaarden. De reistijd is door vaak onherbergzame gebieden, vaak lang.

Er komen ook aan aantal medische problemen in zicht op deze dag en er zal hard gewerkt worden om hier iets aan te doen.

’s Avonds zijn wij samen in een Eucharistieviering in de kapel van het Ouderenhuis Hengevelde’s Hope, wat is gebouwd door de gemeenschap van Hengevelde in Kandy. De Zusters van de Congregatie van de Goede Herder zorgen hier dag en nacht voor de grote groep ouderen die er wonen.

Er wordt aansluitend een bezoek gebracht aan een familie. Eén van hen kreeg met steun van Revalidatiecentrum het Roessinck in Enschede, een armprothese. Hij zal opnieuw voor controles in december naar Nederland komen.

21 juni: Pastoor van der Sman laat zijn priesterkleding in Sri Lanka maken. Hiermee ondersteunt hij een klein naaiatelier in hun levensonderhoud. De dag begint voor hem met het passen een aanmeten van nieuwe priesterkleding.

Bezoek aan de nieuwbouw van een tweede ouderenhuis in Kandy, wat wordt gebouwd door steun van Hebo / Home Plan uit Hengevelde. De vloer van de eerste verdieping zal deze week worden gestort. Op de bouwplaats wordt totaal anders gewerkt dan in Nederland. Een ARBO – wet kent het land niet. Bouwers lopen op blote voeten. Helmen kennen ze niet. Er worden geen beschermende hekken of steigers gebruikt om de mensen tegen vallen te beschermen. Steigers worden gebouwd van boomstammen en touwverbindingen. Wat in Nederland recreatief bij Scoutingverenigingen gebeurt, is in Sri Lanka de normale manier van werken.

Achter bij het ouderenhuis in aanbouw ligt nog een stuk grond. De grote wens van pastoor van der Sman is, om daar een hospice te kunnen bouwen, zodat mensen, die in de laatste fase van hun leven komen, met hun familie goed opgevangen kunnen worden. “Mensen moeten waardig kunnen leven..., maar ook waardig kunnen sterven”, aldus pastoor van der Sman.

Op Sri Lanka is geen enkele voorziening voor terminale patiënten. Zieken overlijden tussen andere mensen in, op bed, of gewoon ergens op straat...

We bezoeken een familie, die uitleg geeft over wat er allemaal van kokosnoten en het blad en de boom gemaakt wordt. De uitleg is enorm boeiend. De familie ontvangt een bedrag van de groep. Prachtig, hoe dit geregeld wordt voor groepen die mee gaan naar Sri Lanka. De mensen kunnen een flinke periode leven van de bijdrage, die zij voor de uitleg en de gastvrijheid vooral, ontvangen.

We worden ontvangen in Malkaduwawa in een kindertehuis, het Lourdes Girls Home. Er is geen diepvries mee beschikbaar om het eten voor de kinderen veilig te kunnen bewaren. Via de Stichting Hulp aan Sri Lanka wordt een diepvries aan dit kindertehuis geschonken.

’s Avonds wordt de groep ontvangen door Bisschop Harold Anthony Perrera, Bisschop van Kurunagale. Er wordt samen gegeten en er worden een flink aantal zaken besproken.

22 juni: Ontmoeting met een meisje en haar moeder. Het meisje is 16 jaar. Zij werd aangetroffen met een zeer scheef gegroeide rug. Deze aandoening was aangeboren. De Stichting Hulp aan Sri Lanka betaalde de vlucht voor haar en haar moeder naar India, de operatie en het verblijf in het ziekenhuis daar. We zagen de röntgenfoto’s van voor en na de operatie. Een stralend tienermeisje en haar moeder kwamen pastoor van der Sman bedanken:”You gave me a new life”.

We bezoeken een jongenshuis in Mawathagama. het huis is in zeer slechte staat. Pastoor van der Sman geeft het startsein voor de sloop door de klok van de locale kerk te luiden. En shovel doet zijn werk. Er zal een nieuw jongenshuis gebouwd worden, door acht bedrijven samen, uit Borne en omstreken.

’s Avonds wordt de groep gastvrij ontvangen door de Zusters van de Goede Herder, in het ouderenhuis in Kandy. De verzorgenden houden, samen met de ouderen een uitvoering. Er wordt gedanst ( in rolstoelen) en gezongen voor pastoor van der Sman en zijn gasten uit Nederland.

’s Avonds maakt pastoor van der Sman op een velletje papier een eerste ontwerp van een te bouwen hospice, op het terrein bij dit ouderenhuis en het tweede ouderenhuis in aanbouw. Hij is in gesprek met de Bisschop van Kandy, Bisschop Vianney Fernando en de overste van het huis Zuster Mary Fatima. In dit gesprek worden de wensen die er zijn duidelijk in het eerste ontwerp wat pastoor van der Sman op papier zet.

23 juni: Bezoek aan Anthony’s Girls College. We bezoeken in Kandy een school waar 4.000 meisjes ( U leest het goed!) naar school gaan. We worden geleid naar een klaslokaal waar een groep kinderen begeleiding krijgt. Zij hebben allemaal een lichamelijke of geestelijke handicap. De onderwijzeres gaat op een ongelooflijk knappe manier met deze kinderen om en ze leert hen veel. Sri Lanka kent geen zorg voor gehandicapte kinderen en dit klasje is uniek. Bij het lokaaltje is geen toilet. De kozijnen bevatten geen glas, maar plastic om de regen buiten te houden. De school dient een verzoek in voor een toiletgroep en nieuwe kozijnen met glas erin voor het lokaaltje zelf. De huidige kozijnen gevallen uit elkaar. Het hout is door termieten onherstelbaar beschadigd. Het verzoek wordt door pastoor van der Sman mee genomen, om te kijken of er financiële middelen zijn om hen te helpen.

In Katugastota krijgt een familie hun huis over gedragen. Zij krijgen een huis van de opbrengst van de Vastenactie 2009. Het jongetje Seth, die op de foto stond in de folder van de Vastenactie 2009 is inmiddels een gezond jongetje. Hij heeft een brilletje gekregen. Hij is 4 jaar en hij gaat naar school.

24 juni 2010: De diepvries wordt geschonken aan Lourdes Girls Home in Malkaduwawa.  Deze wordt door pastoor van der Sman zelf overhandigd aan de Zusters die voor de kinderen zorgen.

Bezoek aan het Klein Seminarie. Het verzoek wordt gedaan voor een nieuwe toiletgroep met douches en een nieuwe gelegenheid voor het doen van de was. Dit zal worden besproken in de besturen.

De groep wordt voor de lunch uitgenodigd bij Emeritus Bisschop Reimond Peiris.

’s Middags wordt een bezoek gebracht aan Mees Village. Dit is een dorp met 10 huizen wat in 2008 voltooid werd. De bewoners kregen ook de beschikking over een waterput, die door de Stichting werd gebouwd. De bewoners zijn enorm blij, dat zij pastoor van der Sman uit Nederland terug zien.

’s Avonds wordt de groep ontvangen bij de Bisschop van Kandy, Bisschop Vianney Fernando voor een gezamenlijke maaltijd.

25 juni 2010: Bezoek aan de Rafaëlkerk in Galegadere. Een vrachtwagen is rijdend vanaf de berg de kerk in gereden. Er is enorm veel schade. Een hoek is er kompleet uit en er zitten grote scheuren in de voorgevel. De locale pastoor vraagt hulp om de kerk op te laten knappen.

Opvallend is dat het terrein rondom de kerk zo te benaderen is door voorbijgangers. Er is risico dat brokstukken naar beneden komen. Alleen aan de kant van de weg staan een paar schamele hekken om mensen te waarschuwen. Er worden foto’s gemaakt voor de stichting.

We rijden naar Maspotha in het district Kurunagale. Daar heeft de Caritas een gebouw, met de naam ‘Janasetha’. Deze naam betekent ‘goede dingen doen’. Als we aan komen staat een groot aantal families buiten om pastoor van der Sman en de groep uit Nederland welkom te heten. Hier is de tweede familiedag. Ook hier hebben de gezinnen na elkaar een gesprek met pastoor en de bestuursleden uit Sri Lanka. Er is goed te merken dat de ouders en kinderen goed bekend zijn met de NEDLA bestuursleden. Een gezin met een zoontje komt bedanken. Het zoontje heeft een open hart operatie ondergaan. Dit kind werd met spoed geopereerd. De operatie is bekostigd door de stichting. De ouders zijn enorm dankbaar. De echo - opnames uit het ziekenhuis van voor en na de operatie worden door pastoor grondig bekeken. Hier spreekt zijn verpleegkundige achtergrond en zijn medische kennis. De echofoto’s zijn voor hem inzichtelijk.

Nieuwe gezinnen en studenten komen kennis maken. Op voordracht van de NEDLA – bestuursleden worden zij in het adoptieprogramma opgenomen. Een gezin met een dochtertje van drie en een baby van drie weken komt voor het eerst. Zij werden in de tijd rondom de bevalling geholpen aan onderdak en eten, door Father Ajith. Nu zal het gezin opgenomen worden in het adoptiesysteem. De baby had nog geen naam. De moeder legde de baby op tafel voor pastoor van der Sman en de ouders vroegen hem, hun dochtertje een naam te geven. Hij haalde de groep erbij en de baby kreeg met instemming van de ouders de naam Theodora.

Een groepslid uit Borne ontmoet de familie, die door hen vanuit Nederland maandelijks een stukje hulp krijgt. De ontmoeting maakt diepe indruk. Alle gezinnen worden gefotografeerd. De sponsoren in Nederland zullen via post of e-mail een brief ontvangen met foto’s, hoe het gaat met het gezin wat door hen geholpen wordt.

Na de familiedag wordt een huis geopend voor een familie, wat van de opbrengst van de vastenactie, via een familie in Borne is bekostigd. De groepsleden zijn onder de indruk van dit gebeuren. De oude hut staat naast het nieuwe huis. Het is ongelooflijk, dat dit gezin hierin moest wonen.

Na deze opening en overdracht aan de familie gaat de groep naar Anton en Annie Street, een bospad met vijf woningen in de jungle, waar vijf families wonen. Deze woningen werden in 2004 aan de families over gedragen. Na die tijd kregen deze woningen ook een stroomvoorziening en een gezamenlijke waterput, zodat geen kilometers meer gelopen hoefde te worden, om water te halen.

De families ontvangen pastoor van der Sman, de NEDLA bestuursleden en de groep heel hartelijk. Er wordt thee gedronken met zelf gebakken koek. Een aantal bewoners dansen voor de gasten.

De avond wordt doorgebracht op ‘Janasetha’, waar de groep is uitgenodigd door Father Ajith. Deze priester was in oktober 2009 te gast in Borne. Hij werkt onafgebroken voor de arme bevolking. Pastoor van der Sman noemde hem al eens ‘Father Theresa’, een naam die precies aan geeft, hoe deze priester zijn leven in dienst stelt van de allerarmsten.

26 juni: In de ochtend bezoeken wij een familie, die in januari 2009 in de bergen in een schamel onderkomen werd aangetroffen. De zoon bleek de hoogste score van Sri Lanka te hebben, aan het einde van de middelbare school. Hij had het talent om naar de universiteit te kunnen. De familie woont nu op een bereikbare plek in een huis wat door de stichting is bekostigd. De zoon gaat naar de universiteit. Het gaat de familie en hem met zijn studie goed.

Op deze dag is de groep te gast op de bruiloft van de dochter van een NEDLA – bestuurslid. Het huwelijk wordt ’s middags gesloten in de kerk van de Heilige Fatima. Pastoor van der Sman gaat mee voor in deze huwelijksviering. ’s Avonds is de groep te gast op het feest.

27 juni: De laatste dag voor vertrek naar Nederland wordt nog hard gewerkt.

Er is echter ook ruimte, om een aantal zeer goede bekenden van pastoor van der Sman gedag te zeggen. Er wordt een bezoek gebracht aan de cameraman die filmopnames maakt tijdens de werkbezoeken van pastoor van der Sman aan Sri Lanka. Deze opnames worden beschikbaar gesteld aan sponsoren. Ze worden ook geregeld getoond op informatieavonden, om het werk van de Stichting Hulp aan Sri Lanka meer tastbaar te maken voor de toehoorders.

In Jaella worden drie eerste stenen gelegd voor de bouw van drie woningen. Deze huizen worden betaald van de opbrengst van een actie, die is gehouden op de Waerdenborgh Scholengemeenschap in Holten in december 2009. De leerlingen hebben allemaal een wens verbonden aan een hartvormig marmeren steentje. Deze steentjes worden in de eerste steen mee gemetseld in de fundering van de huizen. Alle groepsleden metselen een bouwsteen in, in de fundering.

Er worden korte bezoeken afgelegd bij drie bestuursleden van NEDLA thuis. De groep wordt bij hen allemaal zeer hartelijk ontvangen.

De groep brengt de laatste nacht op Sri Lanka door in een hotel in Negombo.

28 juni: Terugreis naar Nederland. Dit werkbezoek was een indrukwekkende en ontroerende ervaring voor de groepsleden, die allemaal voor het eerst mee gingen naar Sri Lanka. Met diep respect kijken zij naar het werk, wat pastoor van der Sman daar onafgebroken doet met de NEDLA - bestuursleden in Sri Lanka en de onmisbare steun van de bestuursleden van Stichting Hulp aan Sri Lanka in Nederland. Alle dagen waren gevuld met effectief handelen en het verschil maken in het leven van veel mensen. De kwaliteit van hun leven wordt door het werk van beide stichtingen op een veel hoger plan gebracht.

Onafgebroken wordt hier al 27 jaar zo gewerkt. In een overweging deed Pastoor van der Sman een uitspraak die precies aangeeft, vanuit welke grondhouding al het werk wordt gedaan:” Als je om kijkt, nee doe ’t niet, doe ’t gewoon, gewoon doen, gewoon er zijn voor de mensen...”.

En wie aangeeft, dat het druppels op de gloeiende plaat zijn..., die zou mee moeten gaan. Dan deel je de ervaring, dat de mensen die voor de stichtingen werken niet met een boog om de allerarmsten heen lopen, maar dat zij zich inzetten, om veel te doen voor de de locale bevolking. Zij zakken niet weg in een fatalistische houding, maar zij bieden hulp in de meest schrijnende leefomstandigheden.

En dat verdient groot respect!