Beste vrienden van de Stichting Hulp aan Sri Lanka,

Langs deze weg informeer ik u over het recentelijke werkbezoek aan Sri Lanka van 3 tot en met 18 januari. Voor de veertiende keer reisde ik naar Sri Lanka, dit maal waren wij in totaal met zes personen.

De entree bij het vliegveld is inmiddels aangepast aan de tijdsgeest, de overheid maakt eigenlijk aan de buitenlanders hiermee de drempel van de toegang tot hun land zichtbaar, dat het de gasten aan niets zal ontbreken. De toeristen moeten weten, dat dit land niet onder doet voor andere luchthavens en landen, dat alle luxe aanwezig is. De tot voor kort slechte economie lijkt ook een doorstart te maken, verleden jaar nog één miljoen toeristen, over 2013 worden er anderhalf miljoen verwacht. De luchthaven van Colombo kan zo’n hoeveelheid nauwelijks aan, maar eind mei wordt in het zuiden een tweede internationale luchthaven nabij Hambantota geopend. Maar schijn bedriegt, de rijkdom komt maar een bepaalde groep ten goede. De kosten voor het dagelijkse levensonderhoud zijn inmiddels zo hoog gestegen, dat de armen alleen maar armer worden en ondervoeding zichtbaar toeneemt. Na een enkele dag acclimatiseren en wennen aan de continue slagregens hadden wij op 5 januari een eerste dag, dat wij een groep van de door ons financieel ondersteunden, ontmoeten. Deze ontmoeting vond plaats in een restaurant te Mawanella, waarvan één van onze Srilankaanse bestuursleden eigenaar is.

Er waren velen op de schriftelijke uitnodiging afgekomen, een aantal hadden zich afgemeld vanwege het slechte weer en alle ondergelopen wegen, een klein aantal had niets van zich laten horen. De dag later waren wij in Kurunegala, een stad ongeveer 50 kilometer van Kandy, ook hier vond een ‘familiedag’ van onze stichting plaats. De bijeenkomst van 6 januari vond plaats in Janasetha, een gemeenschapscentrum. De genodigden kregen eerst thee met een stuk cake, daarna hebben zij gewacht op het gesprek. Er waren heel wat vragen uit Nederland meegenomen en aantekeningen van vorige ontmoetingen. Vragen zoals: Hoe gaat het? Kun je je redden en is verdere ondersteuning nog noodzakelijk? Er werden foto’s gemaakt en iedere meegereisde gast had wel een taak. Na afloop kreeg men een warme maaltijd en ging men weer naar huis terug. De locaties zijn zo gekozen, dat men heel goed met het openbaar vervoer kan komen. Het openbaar vervoer is vreemd genoeg op Sri Lanka (op alle dagen – bij dag en nacht) niet eens zo slecht geregeld, alhoewel sommige buschauffeurs als gekken rijden. Tijdens de familiedagen waren Srilankaanse huisartsen betrokken en in ons gezelschap was Wim Fransen, een gepensioneerde huisarts uit Haaksbergen. Samen met de Srilankaanse artsen bekeek hij een aantal kinderen en ouderen, die op dit gratis onderzoek en hulp van een arts een beroep deden.

In Mawathagama - Kurunegala werd de eerste steen gelegd voor een nieuw te bouwen weeshuis voor meisjes. Gelukkig knapte toen het weer op. Het oude weeshuis zal worden afgebroken, het is een bijzonder donker onderkomen, het hout is aangetast door termieten. De opening verwacht ik volgend jaar. Rabobank centraal Twente  is als sponsor bereid het gehele project in termijnen te Een aantal delen van het bejaardenhuis te Kandy zijn inmiddels gesloopt en vernieuwd, het hospice is inmiddels in gebruik genomen. In dit ouderencentrum zijn wij bezig de keuken te vernieuwen en de eetzaal te vergroten, waarschijnlijk is dit klaar in de zomer van dit jaar. Persoonlijk heb ik tussendoor nog een aantal financieel ondersteunden, thuis bezocht. De verhalen van allen zijn zorgvuldig opgetekend en foto’s zo goed mogelijk gemaakt en pakketjes en brieven werden uitgewisseld.

Wij hebben een bezoek gebracht aan een weeshuis voor jongens in Kandy. Ik ben vreselijk geschrokken van de situatie aldaar. Een reus van een boom was recentelijk tijdens het noodweer op het weeshuis gevallen en heeft de toiletten en douches vernield. Er wonen zo’n dertig jongens in de leeftijd van 8 tot 17 jaar, de sfeer was heel vriendelijk en gastvrij. De aanwezige pastor deed natuurlijk zijn uiterste best om hulp te krijgen, omdat hij al nauwelijks in staat is de jongeren voldoende eten te geven en een fatsoenlijke plek om te slapen te bieden. Ik heb in ieder geval het verhaal van één van de jongste kinderen meegenomen, zodat er in ieder geval een definitief contact ontstaat. Je kunt van alles willen maar er moet ook geld voor zijn!

De boom vernietigde het dak van de douches.
De jongens wassen zich nu buiten.

Bijna een half jaar geleden werd één van onze NEDLA bestuursleden Father Ajith overgeplaatst naar een gebied, waar de armoede een absoluut dieptepunt heeft bereikt. Het gaat om Solepura een gebied ongeveer 130 kilometer boven Kandy. U moet zich voorstellen, een gebied iets kleiner als Twente, er wonen verhoudingsgewijs weinig mensen. De bevolking bestaat bijna geheel uit Boeddhisten, er zijn slechts 16 katholieke gezinnen.

Alleen Father Ajith wilde naar dit gebied, geen enkele pastor zag een benoeming hier zitten. Mensen van verschillende religies en etnische afkomst leven in harmonie samen.

Er is echter een probleem dat allen raakt, het drinkwater is (naar alle waarschijnlijkheid) door langdurig gebruik van bestrijdingsmiddelen en overbemesting ernstig vervuild geraakt. Ik heb daar mensen gezien van vijftig, die er als zeventig jarigen uitzien. Er zijn veel mensen met nierproblemen, pijnlijke botten, tanden en kiezen die uitvallen en mensen die slecht zien. Een slokje drinkwater van een pomp in het noorden van dit gebied, proefde ik na uren nog in mijn mond. De tragedie vond ik ook de kinderen, die bruine tanden hebben of tanden met vreemde bruine vlekken en stippen. Je voelt al aan, dat dit blijvend is en een voorteken van een slechte gezondheid en een aantasting voor het leven. Van oorsprong ben ik verpleegkundige en kijk je ook met andere ogen naar al die kinderen met hun bruine tanden, ook al kijken ze je nog zo lachend en stralend aan. Er werd door deze Father met behulp van onze stichting een grote zuiveringsinstallatie gebouwd. Deze installatie biedt honderden liters schoon en verantwoord drinkwater per dag.

Het zal u duidelijk zijn dat deze installatie de vraag niet aan kan en dat er behoefte is aan transport van dit verantwoorde water. Er zou nog minstens  zo’n installatie bij moeten komen, prijs 16 duizend euro. De watermonsters van het vervuilde water zijn door ons meegenomen en zullen binnenkort wetenschappelijk in ons land worden onderzocht. Natuurlijk hoor ik u denken waarom de overheid niets doet aan zo’n kwestie. Het is al jaren bekend en het is al eens eerder onder de aandacht van de overheid gebracht, maar ondertussen zijn er wel beloften, de praktijk leert dat er ondertussen jaren voorbij gaan en er niets gebeurt. Via internet heb ik gevonden wat de oorzaak zou kunnen zijn, welke stof in drinkwater deze verschijnselen kan geven. Laten we het onderzoek maar afwachten, maar ik zie het donker in voor hen die aangetast zijn.

Verder heeft Father Ajith nu een uitgiftepunt voor melkpoeder, de armen kunnen daar terecht om met grote regelmaat een pak melkpoeder per kind op te halen. Dit is het werk waar een echtpaar uit Borne zich met verschillende activiteiten enorm voor ingespannen heeft.

De verkoop van vogelhuisjes onlangs in Borne kwam ten goede aan de adoptie van enkele kinderen die geen sponsor meer hadden. Heel veel dank aan hen die de vogelhuisjes maakten en materiaal ter beschikking hebben gesteld. Er werden 500 vogelhuisjes in korte tijd verkocht.

Daarnaast werd de schoolband aan ons gepresenteerd, met geld vanuit Nederland werden door ouders uniformen gemaakt en kleine muziekinstrumenten aangeschaft. Trots liepen de kinderen voor ons uit naar ons waterproject, dan gaat er toch heel wat door je heen. Maar middels dit artikel laat ik u daar graag in delen.