OPENING LOURDES GIRLS HOME - 8 SEPT 2014
In juli werd een werkbezoek afgelegd aan Sri Lanka. Het hoogtepunt van dit werkbezoek was de feestelijke opening van het Lourdes Girl’s Home in Kurunegalla. Voorzitter Theo van der Sman doet verslag:
 
In de middag van dinsdag de 8e juli vertrok via Dusseldorf een groep van totaal tien personen naar
Sri Lanka. Op woensdagachtend, na een overstap te Dubai, kwam met een tijdsverschil van vier en
een half uur het vliegtuig in Colombo aan. Een verrassing was, dat het bestuur van de NEDLA voltallig aanwezig was en de gasten van bloemen voorzag. Zo vertrok de versierde groep met de delegatie van de Rabobank Centraal Twente naar een nabijgelegen hotel om een aantal uren tot rust te komen. In de late namiddag waren een tweetal eerste steenleggingen voorzien, dit was de eerste keer dat de Rabo-delegatie duidelijk oog in oog kwamen te staan met de grote armoede op Sri Lanka. Hier en daar zag ik mensen wel slikken, maar de gedachte dat deze mensen binnenkort een fatsoenlijk huis zouden hebben, maakte alles weer goed.
De volgende dag reden wij in de richting van Kandy, maar eerst naar het Olifantenweeshuis te Pinawella, daarna een lunch in het gastvrije Paradise Restaurant van een van onze bestuursleden. Aansluitend reden wij naar Kandy om getuige te zijn van de Kandydance show. De gasten hebben niet doorgehad dat wij al met al aan een redelijk strak schema vastzaten. Stiekum keek ik af en toe op mijn horloge en voelde mij gelukkig, toen ik merkte dat wij ruim op tijd bij de Kandydancers zouden zijn.
Na de hotelkamers aangewezen te hebben gekregen, bezochten wij een nabij gelegen jongensweeshuis. Daar brachten wij (onder andere) de nieuwe T shirt naartoe. Iemand in Borne was zo vriendelijk geweest om stapels nieuwe T shirts voor deze jongens te kopen, elke gast had een viertal kilo’s extra bagage bij zich, kortom, we konden veel meenemen, pluche beesten, T shirts, horloges, mobieltjes, (Rabo) balpennen etc.
Absoluut hoogtepunt was de volgende dag, de 11e juli zouden we om 15.30 uur in Kurunegalla moeten zijn om het Lourdes Girls Home te openen. In de ochtenduren waren we nog te gast geweest in het Ouderencentrum nabij Kandy. Daar bezichtigden wij het hele complex, de nieuw- en de oudbouw.
Op naar Kurunegalla, in het bijzijn van de bisschop en de pauselijke nuntius vormde zich een stoet met Kandydancers voorop.
 
De openingshandelingen werden verricht, de vlaggen hijsen, volksliederen zingen en netjes in de houding staan. De melk moest eerst overkoken, met kookt dan kokosmelk en als het kleine stenen potje overkookt mag men weer verder met de rituelen. De steen met de teksten werd onthuld, jammer is wel dat de Nederlandse ambassadeur op de steen vermeld staat. Hij heeft zich kort voor de plechtigheid afgemeld, omdat hij bij nader inzien andere verplichtingen had. Heel erg jammer!
Twee Nederlandse meisjes voegden zich nog bij ons gezelschap, kortom, in het bijzijn van een grote Nederlandse delegatie werd het lint doorgeknipt, de sleutel in het slot gestoken en was het een van de dames van de Rabo delegatie die het eerst het huis officieel betrad.
Veertig nieuwsgierige nieuwe bewoonsters volgden de groep, voor hen was het immers het grootste feest. Hier en daar zag ik mensen een traan wegpinken, de sfeer zat er goed in. Alhoewel het weeshuis al enkele weken klaar was, wilde men absoluut niet van de oude locatie naar de nieuwe zonder officiële opening. Er werd gedanst en tussendoor waren er enkele korte speeches. De meisjes kregen allemaal nieuwe schoenen en slippers, nieuwe jurken hadden zij al gekregen. Alhoewel ik daarvoor niet op het programma stond, mocht ik het nieuwe huis zegenen, naar oud katholiek gebruik met wijwater en gebeden uit te spreken. Ik liep door het huis en begreep toen pas goed, dat dit het grootste project is dat onze stichting ooit bouwde. Een leslokaal, een kapelruimte, een grote eetzaal en een tweetal slaapzalen, (een boven voor de kleine meisjes – een beneden voor de grotere). Er is een kantoor en er zijn ziekenkamers. Totaal negen toiletten en douches, er zijn ziekenkamers en een kantoor, een kamer voor het onderbrengen van gasten, een computerruimte met vier nieuwe computers. Een grote keuken en proviandruimte. Ieder meisje heeft een eigen kast, klamboe, een nieuw bed, nieuwe lakens, kussens, badhanddoeken etc. etc. Het geheel is door de Rabobank Centraal Twente betaald, mede namens de meisjes en vele anderen ben ik hen heel erg dankbaar. Ik huil niet zo snel, maar als je dan alles op je in laat werken, had ik moeite mijn tranen te bedwingen.
 
Na een leuk programma hadden wij nog een buffet en we gingen laat naar het hotel in Kandy terug. Iedereen was verbluft over het optreden van bejaarden en kinderen op één dag. Maar het Lourdes Girls Home oversteeg alle verwachtingen.
De volgende dag was het alweer vroeg aantreden, we gingen naar de familiedag in Mawanella. Daar is de groep een uur geweest, want met tuc tucs ging met naar het nabij gelegen NEDLA Village, waar wij als stichting voor elf (Boeddhistische) gezinnen een huis bouwden tegen een berghelling aan. Toen de groep terug kwam, was er een Srilankaanse maaltijd en nam het bestuur afscheid van de groep toen zij met een grotere bus terug gingen naar het hotel in Negombo.
Ik bleef achter omdat de familiedag doorliep tot 20.15 uur, waarna nog een bestuursvergadering plaatsvond. Laat reisde ik achter de groep aan naar Negombo, even een drankje en naar het huis van Suneth. (In verband met de kosten verblijf ik niet in hotels maar bij vrienden / bekenden). De volgende dag vertrok de groep naar de verschillende bestemmingen, de zondag en de maandag waren voor mij al ingevuld vanwege verplichtingen, bezoekjes afleggen etc. De dinsdag was vrij, helemaal vrij. Dan kunnen enkele uren plotseling als een oase zijn, ik heb in geen tijden zo tevreden en goed geslapen.

Theo van der Sman.